ย้อนกลับไปในช่วงทศวรรษ 1820 ที่ประเทศไอร์แลน์ มาดมัวแซล รีเอโก เดอ ลา บลองชาแดร์ สาวที่ชอบเย็บปักถักร้อยพบว่า ถ้านำอุปกรณ์เย็บปักถักร้อยของชาวไอริชมาถักลายลูกไม้แบบสเปนจะทำให้ดูสวยงามมากขึ้น จึงทดลองถักหลายครั้งหลายหนนานถึง 5 ปี จนในปี ค.ศ.1836 เธอออกหนังสือลายถักโครเชต์ แต่หนังสือไม่ได้รับการตีพิมพ์แพร่หลายเท่าใดนัก ชื่อเสียงของเธอจึงไม่ค่อยมีคนรู้จักมากนัก อย่างไรก็ตาม จากการตีพิมพ์หนังสือดังกล่าว ทำให้มีศูนย์ถักโครเชต์ทั่วประเทศ โดยศูนย์กลางใหญ่ของทางเหนือ อยู่ที่เมืองคอร์ก และทางใต้อยู่ที่เมืองโคลนส์ ในปี 1845 จึงเริ่มมีการสอนถักโครเชต์กันในโรงเรียน
สำหรับผู้ที่ทำให้การถักโครเชต์เป็นที่แพร่หลาย ได้แก่ นางดับบลิว.ซี.โรเบิร์ตส์ ซึ่งสอนเหล่าแม่บ้านที่ยากจนให้ถักโครเชต์ เป็นอาชีพ เพื่อนำผลงานถักทอนี้ไปขายแลกเงินมาซื้ออาหาร ความคิดดังกล่าวทำให้เกิดอุตสาหกรรมย่อม ๆ ขึ้นที่เมืองคิลแดร์ โดยมีคนงานราว 700 คน และ 24 คนที่เป็นยอดฝีมือก็ไปเปิดศูนย์ใครเชต์ที่ส่วนต่างๆ ของประเทศ
นอกจากนางโรเบิร์ตส์ แล้ว ยังมีนางคาสซันดร้าแฮนด์ อีกคนที่ช่วยทำให้วงการโครเชต์เติบโต ด้วยความที่สามีของนางแฮนด์เป็นวุฒิสมาชิก นางจึงมีบทบาทคอยช่วยเหลือคนจน ด้วยการเปิดอุตสาหกรรมโครเชต์ที่เมืองโคลนส์ กิจการฟูเฟื่องถึงขนาดส่งสินค้าไปขายที่ดับลิน ลอนดอน ปารีสและเวียนนา และในปี 1893 โครเชต์ก็ข้ามทวีปไปฮิตที่อเมริกา
แหล่งที่มา คอลัมน์ รู้ไปโม้ด ถามมา-ตอบไปสไตล์ น้าชาติ ประชาชื่น - หนังสือพิมพ์ข่าวสด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น